یادداشت | روز "مروجان صداقت و وثاقت"

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، عرصه های تبلیغ امروز تفاوت و تنوع بسیاری نسبت به گذشته کرده است. با وجود آنکه همچنان تبلیغ چهره به چهره و رو در رو بهترین و موثرترین نوع تبلیغ است؛ اما نمی توان از سایر عرصه های تبلیغی غافل شد و اهمیت آنها را نادیده گرفت.

خبر و خبررسانی به شدت در ساماندهی افکار عمومی نقش دارد. اصولا مردم همواره به دنبال منبع موثقی برای دریافت و افزایش اخبار خود هستند. بی شک نمی توان ادعا کرد که در دوران مختلف خبر خنثی و بدون جهت و گرایش وجود دارد. چینش و اولویت بندی اخبار و بعضا افزودن تحلیل به آن همواره با گرایش‌های مولد خبر همراه بوده است.

اما آنچه در بیان و تولید خبر اهمیت دارد، در ابتدا صداقت و پس از آن پرهیز از اهانت و تهمت و توهین است. مردم اگر احساس کنند خبر راست و واقعی و سالم دریافت می کنند، با آرامش خاطر به منبع آن خبر و رسانه گرایش پیدا می کنند.

جدای از این مساله مردم باید حس کنند وقتی خبری را دریافت می‌کنند همه آن را شنیده‌اند، اگر حس کنند بخشی از اخبار به هر دلیلی از آنها مخفی نگه داشته می‌شود، اعتماد خود را از دست می‌دهند! در چنین فضایی است که شایعه شکل می‌گیرد و گرایش به رسانه‌های بیگانه فزونی می یابد!

«نبی» را برخی مخبر معنا کرده‌اند، یعنی کسی که از طرف خداوند برای مردم خبر هدایت و سعادت می آورد و تبشیر و تنذیر می کند! خداوند برای اینکه حجت را برمردم تمام کند و مردم با آرامش روانی کامل به اخبار انبیا التفات داشته باشند، آنها را به ملکه عصمت آراسته است. این یعنی اگر مردم حتی ذره‌ای توهم کنند پیامبری اخبار را تحریف می کند و یا در بیان برخی از آنها ئچار فراموشی می شود و تمام و کمال اخبار وحی را به آنها نمی رساند، نمی توانند به آن نبی اعتماد کنند و طبق اعتقاد شیعه در چنین حالتی هدف از بعثت انبیا محقق نخواهد شد. اصولا عصمت اینجاست که طبق قاعده لطف، حکمت ارسال رسل را تکمیل می کند.

اگر امروز جامعه دینی و به خصوص طلاب علاقه و قصد دارند تا برای تبلیغ عرصه رسانه و خبر را انتخاب کنند باید به این نکته مهم توجه داشته باشند که همچون انبیا عمل کنند و خود را در این عرصه هر چه می توانند به عصمت نزدیک کنند چرا که مردم خبر موثق و صحیح و کامل را با جان و دل می پذیرند. اگر شائبه مخفی کاری، خبرسازی بدون سند، بی صداقتی و توهین و تهمت برای مخاطب ایجاد شود، همان زمان لحظه مرگ آن رسانه است.

یکی از پلشتی های عرصه خبری در کشور ما تکذیبیه های فراوان است! این بدان معناست که یا خبر کذب تولید شده یا برخی به دروغ، اخبار راست را تکذیب می کنند! به همین جهت اگر یک رسانه دینی ناب تصور شود، چون در آن برای هر خبری توثیق و صحت شرط است، اخبار آن کمترین تکذیب را خواهد داشت.

در این میان به خصوص رسانه های دینی و حوزوی باید منبع و ملجا اخبار درست و موثق در جامعه باشند. همانطور که عدالت شرط امام جماعت است، یک مبلغ در حوزه رسانه و خبر نیز باید عادل و صادق باشد.

به بیانی دیگر، اصل در رسانه دینی صداقت و عدالت است نه کمیت مخاطب و جذب افکار عمومی به هر قیمت. چنانچه مشی انبیا نیز چنین بوده است و در ابلاغ پیام الهی اصل را صداقت قرار می دادند نه کثرت جذب! البته روشن است همواره صداقت طرفدار دارد.

در همین راستا به نظر، خبرنگاری برای یک طلبه نه تنها دون شان، بلکه بخشی از وظایف دینی اوست! لذا اینکه امروز اگر بخشی از طلاب و روحانیون در عرصه خبر و رسانه فعالیت دارند در واقع شناخت درست حوزه از عرصه های مختلف تبلیغ است. طلاب با بهره گیری از این ابزار و قالب اثربخش می توانند در عرصه خبر جریان ساز باشند.

اخباری در کشور وجود دارد که متأسفانه برای بخش اعظمی از خبرنگاران ارزش خبری ندارد، برای نمونه کلاس های اخلاق علمای ربانی متاسفانه در جولانگاه اخبار مورد کم عنایتی است. و یا گاه یک مصاحبه علمی و مستدل با یک عالم فاضل می تواند در تبین عقاید و دفع شبهات به جد مثمر ثمر باشد و چنین مصاحبه ای با این رویکرد بوسیله یک طلبه مطلع به یقین دقیقتر و عمیقتر خواهد شد.

امروز انتقاد می شود چرا در حوادث گوناگون از حوزه صدایی بر نمی خیزد؟ به نظر می رسد این القای سکوت، بيشتر از ضعف اطلاع رسانی باشد. چه بسیار اساتید بصیر و برجسته و صاحب نظری که در مسایل روز آرای صائب و تحلیل مناسب هستند؛ اما کلامشان شنیده نمی شود. اینجاست که حضور طلاب اهل رسانه باید پررنگ باشد و با ارزش‌های خبری بومی شده، ناقل صدای استادان و علمای حوزه به جامعه باشند.

جامعه دینی باید به سمتی سوق پیدا کند که اولین مرجع برای دریافت اخبار درست و متقن، رسانه های حوزوی باشد.

البته این عرصه، جدای از محتوا که باید صادقانه و شفاف باشد، قالب هنرمندانه و ظریف نیز لازم دارد. چه بسا اخبار درست و صحیح در قالب های معوج، به هدر می رود و به عکس محتوای مسموم در ظرفی چشم نواز به هدف اصابت و راه را برای ضلالت باز می کند./۹۱۸/ی۷۰۴/س

مهدی عامری، نویسنده حوزوی